Mijn lieve vader Jan Christiaan de Rooij (1932) is vrijdag 30-1-2015 overleden.

Op 6 februari namen we afscheid van hem. Ik ben opgelucht voor hem en heel verdrietig voor mezelf. Hij heeft een prachtig leven gehad dat mooi is afgerond.

Nu huilen en lachen mijn broers en ik om oude foto’s en herinneringen.

Ik voel me vreemd, een kind zonder vader. Ik herinner mij het oeroude gevoel van een meisje, zwoegend op de fiets bij harde tegenwind, dat ineens de hand van haar vader op haar rug voelt en daardoor als vanzelf weer verder vliegt.

Ik ben hem dankbaar voor zijn leven, voor ons eigen leven, en voor de plaats die hij mijn broers en mij in zijn stamboom heeft gegeven.

Mijn eigen enige papa, wat zal ik hem missen.