Familieverhalen zijn fascinerend.

Voor ouderen, die zichzelf erin herkennen en die hun verhaal op tijd willen vastleggen voor hun kinderen en kleinkinderen. Voor jongeren, die nieuwsgierig zijn naar verhalen van vroeger omdat ze er zelf niets van weten. En voor mensen in het midden van hun leven, die de verhalen van hun ouders willen bewaren voordat ze definitief vervliegen.

Familieverhalen schrijven is leuk!

Het is: je familiegeschiedenis leren kennen, je voorouders erkennen, jezelf herkennen. Een biografie (over iemand anders) of autobiografie (over jezelf) schrijven doe je nu voor later.

Het schrijven van verhalen kan je en passant ook inzicht geven in jezelf, familiepatronen, relaties en mysteries. Het interviewen van ouders door hun kinderen verbetert de relatie, zo is aangetoond door een onderzoek. En ook kunnen kleinkinderen vaak beter met hun grootouders over vroeger praten dan de eigen kinderen dat met hun ouders kunnen. Vaak komen er onderwerpen op tafel die ook gesprekken met broers en zusters, ooms en tantes openen. Zo kan ineens een familieband verstevigen, zoals je soms op begrafenissen meemaakt. Het is alleen niet nodig te wachten tot er iemand overleden is.

Onderneem het avontuur! Schrijven is een opwindende ontdekkingstocht. Je bent een journalist op zoek naar spannende feiten en je streeft naar de waarheid, of naar een sappig verhaal. En wat weerhoudt je om een familieverhaal als basis voor fictie te gebruiken?

De motieven om aan een familieverhaal te beginnen zijn voor iedereen persoonlijk. Over het proces dat leidde tot mijn boek De boot naar Lemmer kun je hier meer lezen.