Houd je van de muziek uit de jaren twintig-dertig? Houd je van Duitse cabaretteksten? Houd je van bijzondere theaters? Tip! Vom Ku’damm bis zum Leidseplein, een tweemansshow in een microtheater. Benno Berlin als chansonnier/conferencier en Sjoerd Brouwer aan de piano presenteren liedjes en dialogen voor een glimlach en kippenvel.

Vom Ku’damm bis zum Leidseplein, Chansons und Kabarett-Stücke der 20er und 30er Jahre wordt weer gespeeld op zaterdag 7 december 2019, 20 u in het Torpedotheater. Het duo keert regelmatig terug in Torpedo.

Locatie: het microscopisch kleine Torpedotheater, hartje Amsterdam in een steeg tussen Oudezijds Voorburgwal en Nes. De intieme sfeer is perfect voor cabaret en comedy. Het programma: geestig en gevoelig, sprankelend en snijdend.

De opbouw zit sluw in elkaar. We beginnen met luchtige liedjes die je meeslepen in vrolijke zomerscènes, het Berlijnse cabaret en de kunstenaarscafés van de jaren twintig.

Das Wasser war sechzehn, die Luft war siebzehn und er war achtzehneinhalb…

Een van de sterschrijvers was Friedrich Holländer, van liedjes als Zwei dunkle Augen, dat twee vriendinnen in het literaire café toont terwijl zij de heren onderzoeken en beoordelen. Vooral ook de inhoud van hun portemonnees…

O, laßt uns literarisch sein und mit den Dichtern geh’n!

Extra grappig en soms aangrijpend is het effect dat de ouderwetse acts door twee heren koket worden uitgevoerd, waardoor sommige romantische liedjes een mooie dubbele laag krijgen. Met een hoedje hier, een jasje daar, een boa of een stoel zetten ze een scala aan personages neer, echte mensen die vermaken en ontroeren.

Maar we weten allemaal welke dreiging in die tijd begon te rommelen op de achtergrond. En die sijpelt geleidelijk door in het programma, want de maatschappijkritiek neemt toe. Het satirische An allem sind die Juden Schuld uit 1931 overdrijft tot in het extreme het ‘álles’ wat de schuld van de joden zou zijn, en maakt het absurde opnieuw onbegrijpelijk.

Warum, wieso sind sie dran schuld?
Kind, das verstehste nicht, se sind dran schuld!

Wat me het meest trof, was de vertolking van Het jodenkind, een echt Amsterdams liedje van Louis Davids, want ook dat stamt al uit 1931. Hierin hoor je onweerlegbaar hoe ver het antisemitisme in Nederland toen alweer was opgelaaid en ingeburgerd. De moeder die haar jochie met wie niemand wil spelen probeert te troosten. De wanhoop van haar ervaring en haar hoop: goede mensen zullen ons geen kwaad doen… Benno Berlin zit in de huid van de moeder met haar eenzame zoon op schoot, brengt het grote verdriet dichtbij voor een verstild publiek met een brok in de keel.

Als ze je plagen – leer het verdragen…

Ik wilde al lang eens naar deze voorstelling van mijn vroegere collega Benno en zijn partner-pianist Sjoerd. Wat ben ik blij dat ik het programma heb kunnen horen. 7 december 2019, en vast nog wel daarna: het duo keert regelmatig terug in Torpedo.