Weinig passanten, hier is niets
te doen, te zien,
men moet erlangs of ervandoor,
is onderweg en heeft al haast,
maar jij, verbaasd, strijkt neer.

Verpletterd, al die letters
steeds dat lezen met je hersens bezig
je zoekt vermoeid het koele grijs
de leegte van de bieb in zacht beton.
Geroezemoes, ver weg een telefoon.

Afwezig ben je, denk je:
‘Weg, de stilte is van mij,’
‘wat zonde van die kale muur,’
‘de meeste mensen gaan
gelukkig met de lift’.

Sieneke de Rooij, 21-9-2018

Een masterclass Stadsdichten door Ingmar Heytze bij Dactylus | academie voor schrijfdocenten zette me op het spoor.
Een tekst, passend bij het trappenhuis van het Eemhuis in Amersfoort met zijn schitterende bibliotheek. De gemeente zou mij de opdracht geven om ‘die ruimte inhoudelijk bij het gebouw te betrekken’. En ik zou daar diep in mijn hart weerzin tegen hebben. Zou ik de opdracht aannemen? Ik probeerde het maar eens. Zou de opdrachtgever mijn tekst verwelkomen?